اللى مش بيزيد بينقص

مش فاكر بالضبط الفكرة دى وصلت جوة عقلى منين و ازاى ... بس بقت من البديهيات الأولية فى منطقى و تفكيرى لدرجة أنى بستغرب لما أقولها لحد وألاقيه مش مستوعبها أو مش مصدقها

اللى مش بيزيد بينقص ... اللى مش بيروح يمين مش لازم يروح شمال بس لازم يروح فى أى اتجاه و ما يقفش فى مكان واحد ... مفيش حاجة ثابتة (غير ربنا سبحانه و تعالى ) و كل حاجة تانية بتتغير

الموضوع ده دايما بأشوفه بيتحقق فى كل حاجة حواليا حتى فى العلاقات الانسانية ..... لو حد علاقتك بيه مش بتزيد فهى تنقص ..... أوعى تفتكر أن فيه حد علاقته بيك ثابتة

العلاقات تراكمية زى المعرفة بالضبط ... كل ما بتعرف حد بتبدأ تقرب منه و علاقتكم ببعض بتزيد ... حتى لو أنتم وصلتم لمرحلة أنكم شايفين بعض طول الوقت و مفيش جديد فكل لحظة بتعتبر خبرة بتزود معلوماتكم عن بعض و احساسكم ببعض
و أول ما بتوصل لمرحلة أنك تركن حد على جنب فى حياتك على اساس أنك عارف عنه كل حاجة و مش محتاج تعرف عنه أو تحس بيه أكتر ... و تفتكر أن كدة علاقتكم حتفضل ثابتة فأعرف أكيد أن علاقتكم بتتناقص و بتقل ... احساسكم ببعض بيضيع ... معلوماتكم عن بعض بتضيع من الذاكرة مع الزمن بالتدريج

و فى النهاية لو ما رجعتوش تقربوا من بعض تأكد أنكم حتتحولوا لناس غرباء عن بعض تماما و كانكم ما تعرفوش بعض من الأول

ايمانك بربنا لو مش بيزيد فى قلبك كل يوم عن اليوم اللى قبله فاعرف أنه بينقص و احذر أنه يضيع خالص فى النهاية

حبك لحبيبتك لو مش بيتجدد و يزيد فى كل لحظة فلازم تعرف أنه مش ثابت ابدا ... هو بينقص و بيختفى و بيضيع منك و أنت مش واخد بالك ( طبعا لو واخد بالك و مطنش دى حاجة تانية) و لازم تلحقه و تنعشه

نفس الموضوع تلاحظه لو حد بيمارس مهنة أو بيلعب رياضة أو بيتعلم مهارة معينة ... خبرته مستحيل توصل لنقطة ثبات أبدا حتى لو أفتكر أنه وصل للقمة

هو يا إما بيمارس و بيتعلم و خبرته بتزيد فى كل ممارسة عن اللى قبلها ... يا اما بيبطل و بينسى و خبرته بتقل و مهارته بتروح و عمر الصياد اللى بيصطاد كل يوم مهارته بتساوى الصياد اللى اتعلم الصيد و بيصطاد كل سنة مرة

ده قانون كونى ماشى حتى على النجوم فى السما ... النجم يا اما بيكبر يا اما بيصغر ومفيش له لحظة ثبوت فى حياته ... و حتى البشر قوتهم و صحتهم بتزيد من الطفولة للشباب و بترجع تنقص تانى و عمرها ما بتثبت عند حالة واحدة

و يمكن ده السبب أن الامبراطوريات لازم تتوسع فى قوتها و نفوذها طول الوقت و ما تبطلش حروب أبدا ... لأن اللحظة اللى بتوصل فيها لأقصى قوة هى اللحظة اللى بتبدأ قوتها تضيع و نفوذها بيقل و يبدأ انهيارها الداخلى

و يمكن عشان كدة كل سلطة أو دين أو أُمَّة أو دولة لازم ليها عدو يبقى الانتصار عليه هو الهدف اللى بتتطلع اليه و الحلم اللى بتحلم بيه .... لأن لو أصبح مفيش هدف بتتوجه ناحيته و بتزود عشانه قوتها بيبدأ وجودها يبقى عديم المعنى و اتجاهها ضايع منها

حتى فى السياسة كل صاحب سلطة غريزيا بيحاول يزود سلطته و هيمنته عشان لو وقف عند نقطة معينة بتبدأ سلطته تتحاصر و تقل و مفيش كابح للاستبداد بالسلطة غير سلطة تانية قدامها تعاندها و تفضل القوتين فى حالة صراع دايمة واحدة منهم بتزيد على حساب التانية و بعدين تنقص لحساب التانية و هكذا

يمكن كمان دى مشكلة من مشاكلى الكتير ... أن عمر ما علاقتى بحد ( كصداقة يعنى عشان مخك ميوديش لبعيد ) بتتخطى حد معين بعدها بتقف و بتنقص و بتضيع مع الوقت ... فى النهاية لو أنت زيى حتلاقى نفسك عنكى ألف صديق بس مفيش حد منهم صداقته استمرت معاك للآخر

الحل الوحيد أنك يا اما تفضل تنمى علاقتك بأشخاص معينين طول الوقت و تقرب منهم اكتر يا اما تمر على الناس مرور الكرام و كل ما بتنسى حد بتعرف حد جديد و تبقى عارف انك فى لحظة معينة حتنساه هو كمان

لأن فى النهاية مش حتقدر تزود علاقتك بيه عن حدود معينة و اللى مش بيزيد اييييييييه ؟ ........ بينقص